niemodne polki: W krzywym zwierciadle czyli blogerów portret własny.

Dziś małe święto lasu na naszym blogasku czyli gościnne występy osobnika płci, jak sam przyznaje, wyjątkowo męskiej. To wyznanie wydusiłyśmy z niego, kiedy to reanimowałyśmy go czule. Biedak, to był jego pierwszy raz w nie-damskiej (czy na pewno?) blogosferze i już na dzień dobry przedawkował… Ale zanim popadł w pomroczność jasną, wyprodukował takiego oto posta:

Czterdzieści lat temu Danuta Rinn pytała ze sceny: „Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy? Orły, sokoły, herosy?”. Jeżeli tymi „mężczyznami na miarę czasów” mieliby być „chłopy” z męskich* blogów modowych* (* – nie wiem które ze słów powinno być w cudzysłowie…), to widmo ładu społecznego panującego w świecie „Seksmisji” szczerzy kły aż nazbyt realnie – i żadne „kurwa mać!” tu nie pomoże.

Nie pomagają też inne „klęcia” i zaklęcia, które powtarzam jak mantrę, nie dowierzając własnym oczom. Nie wiem, czy tak działa ten straszny wirus „gender”, o którym tak ostatnio głośno, czy są to skutki stosowania doustnie szamponu mającego chronić przed złym wpływem testosteronu. Im bardziej jednak zagłębiam się w lekturę tych blogów, tym bardziej czuję się jak dzieciak, któremu nagle odebrano Świętego Mikołaja, dobre wróżki, strachy spod łóżka i Kevina w Boże Narodzenie. Naprawdę, to jeden z tych momentów, w których zwykle klnę pod nosem i nucę na uspokojenie słowa innej znanej piosenki: „Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam…”

Całkiem poważnie zastanawiam się, czy to ze mną jest coś nie tak, czy może doszło już do zmiany biegunów i to Ziemia kręci się inaczej niż dotąd. Zwykle w takich sytuacjach wymieniam się moimi spostrzeżeniami z przyjaciółmi, tym razem jednak podzielę się nimi także i z Wami. Przyjrzymy się więc razem temu panteonowi, rzućmy jabłko niezgody – niekoniecznie nawet zmieniając napis „dla najpiękniejszej”.

Kolejność, w jakiej przedstawiam nie-boskich, jest zupełnie przypadkowa. Jako, że budżet mam nieco mniejszy niż totalizator narodowy – maszynę losującą zrobiłem z tostera, odkurzacza i starej pralki. Pan Adam Słodowy z pewnością byłby ze mnie dumny. Uprzedziłem już sąsiadów i w asyście straży pożarnej przystępuję do losowania.

Pobrzęczało, postukało i… wypadło na Patrysia. Pisze on o sobie, że jego styl to mieszanka wybuchowa oraz że zakłada na siebie wszystko, co ma pod ręką. Nawet, jeśli są to legginsy jego dziewczyny…

patrykstrzala.blogspot.com

Trudno się z nim jednak nie zgodzić – jest wybuchowo, kolorowo i… ciekawie.

patrykstrzala.blogspot.com

Na przestrzeni czasu nie słabnie jego zamiłowanie do hipsterkich okularów i spodni z miejscem na pieluchy dla dorosłych. W ilości używanych emotek natomiast konkurować z nim może chyba tylko moja nastoletnia bratanica:

patrykstrzala.blogspot.com

Na zakończenie dwa gorące jak moja machina do losowania niusy: pierwszym jest informacja, że patrysiowy blog przechodzi „nieuchronną” transformację w blog lajfstajlowy. Będzie więc o wyjazdach, hotelach, kosmetyczkach i samochodach... jednym słowem: będzie po męsku!

Nius numer dwa to jego najnowsza sylwestrowa stylizacja. Jeśli nie zniknie w Internetach, ma spore szanse w walce o tytuł „Mistera Outfitów Stycznia”:

patrykstrzala.blogspot.com

Dzielnie losuję dalej, choć po włączeniu odkurzacza przygasają latarnie za oknem a pralka wyje jak stara wiedźma. Wypada… Kris, (nad)używający pseudonimu „xoxo”.

W najnowszej stylizacji brakuje jedynie radzieckiej papachy. Futro, które zapewne niebawem będzie można oglądać u Kamy, doskonale harmonizuje ze swetrem a’ la Kononowicz:

http://krisjamroz.blogspot.com

W innej odsłonie mamy nawiązanie do nieśmiertelnych białych kozaczków:

http://krisjamroz.blogspot.com

Xoxo jest także miłośnikiem nietuzinkowych spodni (obowiązkowo podwiniętych o grubość palca) – takich jak te:

http://krisjamroz.blogspot.com

Jego styl pełen jest marynarskich inspiracji:

http://krisjamroz.blogspot.com

Wyraźne są także wpływy oglądania audycji „Boso przez świat”:

http://krisjamroz.blogspot.com

Aby kolejne losowanie w ogóle mogło się odbyć, konieczne było znalezienie nowej pralki. Stara bowiem – wciąż nie przestając jęczeć – w podskokach opuściła łazienkę i oddaliła się schodami w bliżej nieznanym kierunku. Została tylko dziura w drzwiach… Aby losowanie było wiarygodne i jednolite, musiałem znaleźć identyczny egzemplarz. Nie było to łatwe, ale dla Was wszystko! Ma nawet ten sam, zgniłobeżowy kolor i łuszczący się napis, z którego zostało już tylko „USSR”. Gdy tylko wtargałem ją po schodach, podłączyłem ją aby sprawdzić, czy działa. Tuż po uruchomieniu z pralki wybiegło podobne do myszy bydlę z ogonem, znikając w dziurze po poprzedniej pralce. Maszyna losująca do teraz nazywa się SOJUZ.

Tym razem ochotnikiem został HiJack. Przyznam szczerze, że zapowiadało się całkiem nieźle, ale na zapowiedziach się skończyło – a szkoda. Na pierwszy rzut oka nie ma się do czego przyczepić, nadspodziewanie sporo jest zacnych zestawień. Wystarczy jednak odrobinę pogrzebać… W archiwum czerwca odnalazłem w ten sposób zaginionego w akcji: